گسترش قابل توجه انعقاد نکاح و انحلال آن در فضای سایبری از جمله تحولات شکل انعقاد عقود در عصر حاضر است. سوال اصلی آنست که نفوذ عقد نکاح و انحلال آن در فضای سایبری از نظر فقها و قانون ایران چگونه است؟ و آثار ناشی از پذیرش و عدم پذیرش آن چیست؟ 

با بررسی منابع فقهی و اصولی و اثبات عدم حجیت اجماع به مهم ترین دلیل مخالفین کتبی بودن نکاح پاسخ داده­ایم و با دلایل دیگری نظیر اطلاق آیه «اوفوا بالعقود»، برخی از آیات نکاح و همچنین صراحت و شفافیت نوشته همچون لفظ، صحت عقد نکاح و انحلال آن در فضای سایبری را تقویت نموده­ایم و در خروج آن از عقد معاطاتی تلاش کرده­ایم.  ثمرۀ آن پیشنهادی است که می تواند به تغییر ماده 1062 قانون مدنی که به لفظی بودن نکاح تصریح دارد، منجر شود. البته در خصوص انحلال نکاح با توجه به تصریح نصوص به لفظ خاص در طلاق، صرفاً اجرای صیغه طلاق از طریق سرویس­های اینترنتی صوتی- تصویری مورد پذیرش قرار می­گیرد. همچنین با بررسی عقود الکترونیکی مشخص شد که برای برقراری امنیت در فضای مجازی می­توان از طریق فرآیند رمزنگاری و امضای دیجیتالی از هویت طرفین اطمینان یافت.